منع اشتغال زن توسط شوهر و احکام حقوقی مربوط به آن

یکی از مسائلی که زوجین برای حل آن نزد یک وکیل حقوقی می روند ، در باب منع اشتغال زن توسط شوهر می باشد.جواب کوتاه به این سوال این است که شوهر بسته به شرایط مقرر در قانون  ممکن است بتواند از اشتغال همسرش جلوگیری کند.
طبق ماده ۱۱۱۷ قانون مدنی : شوهر می تواند زن خود را از حرفه یا صنعتی که منافی مصالح خانوادگی یا حیثیات خود یا زن باشد، منع کند.
این قانون به این معنا است که اختیار شوهر مقید و محدود به مصالح خانوادگی و حیثیت خود یا زن است و دادگاه می تواند در صورت اختلاف، بر مبنای عادت و رسوم اجتماعی و اخلاقی، درباره  درستی یا نادرستی تصمیم شوهر تصمیم گیری کند.

البته طبق اصل ۲۸ قانون اساسی: هر کس حق دارد شغلی را که بدان مایل است و مخالف اسلام و مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست برگزیند.
پس با توجه به این اصل قانون اساسی و ماده ۱۱۱۷ قانون مدنی، اختیار شوهر مطلق نمی باشد. قاضی در رسیدگی به چنین موضوعات و پرونده هایی، نوع شغل خانم و اوضاع و احوال حاکم بر قضیه را مورد بررسی قرار خواهد داد. مثلا اگر خانمی در محیط زنانه کار می کند و شغل آبرومندی دارد و ساعات کار هم موجب اختلال در امور خانه و خانواده نمی شود، بسیار بعید است که حکم به نفع شوهر بدهد.

در چنین مواردی می توان با کمک یک وکیل حقوقی خبره ، بهترین نتیجه را در رای دادگاه بدست آورد.دفتر وکالت حسین یاوری ، بهترین وکیل حقوقی اصفهان ، همواره پاسخگوی دعاوی خانواده و حقوقی شما  می باشد.

جلوگیری از منع اشتغال زن توسط شوهر با لحاظ نمودن شغل همسر در عقد نامه

نکته قابل توجه این است که ، درصورت لحاظ شدن شغل زن در عقدنامه و شاغل بودن زن قبل از ازدواج و آگاهی شوهر نسبت به این موضوع  ، سبب سلب حق منع از اشتغال توسط شوهر می شود. یعنی اگر خانه دار نوشته شده باشد یا شغل خاصی مثلا حسابدار، وکیل دادگستری، آرایشگر، معلم آموزشگاه زبان و …  در نتیجه ی رسیدگی دادگاه تأثیر خواهد داشت. البته این بدان معنا نیست که اگر شغل زن در عقدنامه، خانه دار قیدگردیده، زن حق اشتغال نداشته باشد. اما اگر زن، قبل از ازدواج شاغل بوده باشد، امکان ممانعت وی از اشتغال بعد از ازدواج، با در نظر گرفتن شروط ماده ۱۱۱۷ قانون مدنی، تقریبا غیر ممکن می باشد.

مانع نبودن شغل زن در اداره منزل و تربیت فرزندان

اما به طور کلی می‌توان گفت اشتغال زن نباید سبب اخلال در جریان عادی امور خانواده و مانع از اداره خانه و تربیت فرزندان شود. همین که زن بتواند در عین شاغل بودن به اداره منزل و تربیت فرزندان نیز بپردازد، کافی است تا شوهر نتواند مانع اشتغال او شود.

منع اشتغال زن توسط شوهر به دلیل منافی حیثیات

مورد بعدی که می‌توان مانع اشتغال زن توسط شوهر شود ، این است که چنانچه شغل زن منافی حیثیات مرد یا خود زن باشد، شوهر می‌تواند از اشتغال او جلوگیری نماید. به طور مثال نوعی پوشش خاص مد نظر کارفرمایان باشد که با حیثیت خانوادگی متضاد باشد.

در این مورد هم قاعده ثابتی وجود ندارد و در هر مورد باید با مراجعه به وضعیت خاص آن مرد یا زن از حیث میزان تحصیلات، وضعیت اجتماعی، پایگاه شغلی، میزان درآمد و وضعیت اقتصادی و همچنین نسب خانوادگی آن زن یا مرد تشخیص داد که آیا چنین شغلی با حیثیت ایشان منافات دارد یا خیر. لذا مطابق قانون، زوج حق منع اشتغال زن را به‌ طور مطلق ندارد و حق زوج فقط در مخالفت با بعضی حرفه‌ها می‌باشد. در غیر این صورت ماده باید به این صورت نوشته می شد: اگر اشتغال زوجه با مصالح خانواده یا حیثیات زوجین منافات داشته باشد، شوهر می تواند مانع شود.

بدین ترتیب ، اگر شوهر با شغل زن به دلیل  مذکور مخالفت نماید، زن می بایست شغل خود را تغییر و شغلی را برگزیند که با مصالح خانواده و حیثیات زوجین سازگار باشد. در چنین موردی، شوهر می تواند با شغل زن، مخالفت کند، اما با اشتغال وی به طور مطلق نمی‌تواند مخالفت‌ نماید.البته باید ذکر کرد که اشتغال زن در ادارات دولتی را نمی‌توان منافی با مصالح خانوادگی یا حیثیات زن و یا شوهر تفسیر کرد .

منع زن از اشتغال شوهر!

در نقطه مقابل زن نیز می‌تواند از دادگاه چنین تقاضایی را کند یعنی مانع اشتغال شوهر در شغل مورد نظر شود. چنانچه شغل مرد منافی مصالح خانوادگی یا حیثیات مرد یا زن باشد، زن نیز می‌تواند وی را از این شغل منع کند. در این صورت دادگاه در صورتی که اختلالی در امر معیشت ایجاد نشود، مرد را از اشتغال به شغل مذکور منع خواهد کرد.